بیمه شخص ثالث دو نوع خسارات مالی و جانی یا همان خسارات بدنی شخص ثالث را پوشش می دهد و بیمه‌گر متعهد به پرداخت حداکثر پوشش بیمه شخص ثالث اتومبیل برای جبران خسارت های جانی و مالی مطابق حداکثر تعهدات توافقی در بیمه‌نامه شخص ثالث است.
خسارت مالی: خسارت‌هایی كه به اموال اشخاص ثالث وارد می‌شود مانند تصادف و خسارت به خودروی ثالث.چنین خسارت هایی، زیان مادی شخص ثالث دارنده وسیله نقلیه موضوع بیمه را شامل می گردد.
خسارت بدنی: خسارت های جانی اشخاص ثالث که شامل فوت، نقص عضو و هزینه های پزشکی ناشی از حادثه با موضوع بیمه باشد.خسارت بدنی پرداختی یا همان دیه یا ارش (دیه ای که مقدار آن در شرع مقدس مشخص نشده است) به نوع صدمه بدنی مانند شکستگی ، نقص عضو و از کار افتادگی جزئی یا کلی ـ موقت یا دائم ـ دیه فوت و هزینه معالجه اشخاص ثالث در اثر حوادث تحت پوشش بیمه شخص ثالث بستگی دارد.

مبنای محاسبه حق بیمۀ شخص ثالث و میزان پوشش مالی و بدنی آن، دیۀ کامل یک انسان در ماه حرام (چهار ماه‌ : ذی القعده، ذی الحجه، محرم و رجب ماه‌های حرام در تقویم قمری به شمار می‌آیند) است. میزان دیۀ شخص فوت شده در حادثۀ رانندگی برحسب مبالغ مذکور تعیین می گردد. بر همین اساس، هر ساله، بیمۀ مرکزی حداقل و حداکثر حق بیمه شخص ثالث را بر اساس نرخ دیه و تعداد سیلندر وسیلۀ نقلیه به شرکت‌های بیمه اعلام می کند. میزان دیه کامل تعیین شده توسط قوه قضاییه در سال 1401 معادل 800 میلیون تومان در ماه حرام و در ماه غیرحرام معادل 600 میلیون تومان مشخص شد.

کاربری خودرو

کاربری خودرو نشان دهنده میزان احتمال ریسک بروز حادثه آن حین رانندگی است. خودروهایی نظیر تاکسی‌ها یا خودروهای آموزش رانندگی به دلیل ذکر شده بیشتر در معرض حوادث رانندگی هستند و بیمه‌گزاران این خودروها، باید حق بیمه شخص ثالث بیشتری پرداخت کنند.کاربری‌هایی که باعث افزایش حق بیمه شخص ثالث می شوند:

آمبولانس

آتش‌نشانی

تاکسی درون شهری و برون شهری

بارکش

کاربری صنعتی